Cała ludzkość włączona jest w wielki konflikt rozgrywający się miedzy Chrystusem a szatanem, który dotyczy charakteru Boga, Jego prawa i władzy nad wszechświatem. Konflikt ten powstał w niebie, kiedy to stworzona przez Boga istota, obdarzona wolnością wyboru, stała się przez wywyższenie samej siebie szatanem, przeciwnikiem Boga, doprowadzając do buntu część aniołów.
Szatan wprowadził na świat ducha buntu, gdy zwiódł Adama i Ewę do grzechu. Ten ludzki upadek spowodował zniekształcenie obrazu Boga w ludzkości, nieporządek w stworzonym świecie i w końcu zniszczenie świata podczas potopu.
Na oczach całego stworzenia ziemia stała się areną światowego konfliktu, z którego w końcu Bóg miłości wyjdzie w pełni usprawiedliwiony. Jako pomoc dla swego ludu w czasie wielkiego boju Chrystus posyła Ducha Świętego i wiernych aniołów, aby prowadzili, strzegli i podtrzymywali go na drodze zbawienia.
Obj. 12,4-9; Izaj. 14,12-14; Ez. 28,12-18; 1 Mojż. 3; 2 Piotra 3,6; Rzym. 1,19-32; 5,12-21; 8,19-22; Hebr. 1,14; 1 Kor. 4,9.
W doskonałym posłuszeństwie Chrystusa wobec woli Bożej, Jego cierpieniu, śmierci i zmartwychwstaniu Bóg przewidział jedyną możliwość zadośćuczynienia za ludzki grzech, dzięki czemu ci, którzy z wiarą przyjmą to zadośćuczynienie, mogą otrzymać życie wieczne, a całe stworzenie może lepiej zrozumieć nieograniczoną i święta miłość Stworzyciela.
Owo doskonałe zadośćuczynienie wywyższa sprawiedliwość prawa Bożego i łaskawość Bożego charakteru; potępia bowiem ono nasz grzech i daje nam jednocześnie przebaczenie. Śmierć Chrystusa miała charakter zastępczy i ekspiacyjny, pojednawczy i przekształcający.
Zmartwychwstanie Chrystusa ogłasza zwycięstwo Boga nad mocami zła, a tym, którzy przyjmują pojednawczą ofiarę Chrystusa, daje zapewnienie ostatecznego zwycięstwa Boga nad grzechem i śmiercią. Ogłasza, że Jezus Chrystus jest Panem, przed którym skłoni się każde kolano na niebie i na ziemi.
Jan 3,16; Izaj. 53; 1 Piotra 2,21.22; 1 Kor. 15,3.4.20-22; 2 Kor. 5,14.15.19-21; Rzym. 1,4; 3,25; 4,25; 8,3.4; Filip. 2,6-11; 1 Jana 2,2; 4,10; Kol. 2,15.
W swej nieograniczonej miłości i łasce Bóg uczynił Chrystusa, który nie znał grzechu, grzechem za nas, tak, że my w Nim możemy się stać sprawiedliwością Bożą.
Prowadzeni przez Ducha Świętego odczuwamy potrzebę uświadomienia sobie naszej grzeszności, porzucamy własne przewinienia i doświadczamy wiary w Jezusa, jako Pana i Chrystusa, Zastępcę i Wzór.
Tę przyjmującą zbawienie wiarę otrzymujemy dzięki Boskiej mocy Słowa i jest ona darem Bożej łaski. Przez Chrystusa jesteśmy usprawiedliwieni, przyjęci za synów i córki Boże, i wyzwoleni spod panowania grzechu.
Dzięki mocy Ducha jesteśmy nowo narodzeni i uświęceni. Duch odnawia nasze umysły, wpisuje Boże prawo miłości w nasze serca i udziela nam mocy do prowadzenia świętego życia. Będąc w Nim, uczestniczymy w Jego boskiej naturze i mamy pewność zbawienia, teraz i podczas sądu.
2 Kor. 5,17-21; Jan 3,16; Gal. 1,4; 4,4-7; Tyt. 3,3-7; Jan 16,8; Gal. 3,13.14; 1 Piotra 2,21.22; Rzym. 10,17; Łuk. 17,5; Mar. 9,23.24; Efez. 2,5-10; Rzym. 3,21-26; Kol. 1,13.14; Rzym. 8,14-17; Gal. 3,26; Jan 3,3-8; 1 Piotra 1,23; Rzym. 12,2; Hebr. 8,7-12; Ez. 36,25-27; 2 Piotra 1,3.4; Rzym. 8,1-4; 5,6-10.
Oddając życie na krzyżu, Jezus zatryumfował nad siłami zła. Ten, który podczas swojej ziemskiej działalności panował nad demonicznymi duchami, ostatecznie przełamał ich moc i przypieczętował ich zagładę.
Kiedy chodzimy z Nim w pokoju, radości i pewności Jego miłości, wówczas tryumf Jezusa daje nam zwycięstwo nad siłami zła, które stale dążą do panowania nad nami. Stale oddani Jezusowi jako naszemu Zbawicielowi i Panu, zostajemy uwolnieni od ciężaru naszych złych uczynków z przeszłości.
Nie jesteśmy skazani na życie w ciemności, lęku przed złymi mocami, nieświadomości i poczuciu bezsensowności, jakie wynikają z naszej wcześniejszej egzystencji. W tej nowej wolności w Jezusie zostajemy powołani do wzrastania na podobieństwo Jego charakteru, trwając w codziennej łączności z Nim przez modlitwę, karmienie się Jego Słowem, rozmyślanie o nim i o Jego opatrzności, śpiewanie na Jego chwałę, uczestniczenie we wspólnych nabożeństwach i udział w misji Kościoła.
Kiedy w służbie miłości działamy dla dobra bliźnich i wydajemy świadectwo Jego zbawienia, wówczas Jego stała obecność przez Ducha Świętego przekształca każdą chwilę i każde zadanie w duchowe doświadczenie.
Ps. 1,1.2; 23,4; 77,11.12; Kol. 1,13.14; 2,6.14.15; Łuk. 10,17-20; Efez. 5,19.20; 6,12-18; 1 Tes. 5,23; 2 Piotra 2,9; 3,18; 2 Kor. 3,17.18; Filip. 3,7-14; 1 Tes. 5,16-18; Mat. 20,25-28; Jan 20,21; Gal. 5,22-25; Rzym. 8,38.39; 1 Jana 4,4; Hebr. 10,25.
Napisz słowa kluczowe wyszukiwania i naciśnij ENTER.
